Αυτό το άρθρο αναλύει τις ιαπωνικές έννοιες που ο Καζαντζάκης τόσο συχνά γράφει άμεσα στα ιαπωνικά « Κοκόρο (η καρδία) », « Σάκουρα (άνθος κερασιάς) », « Φουτζι-γιάμα (Το όρος Φούτζι) », « Φουντόσιν (καρδία που δεν σαλεύει) » και τεκμηριώνει μέσω των έργων του ότι αυτές οι λέξεις και λογοτεχνικές εικόνες παρουσιάζονται σύμφωνα με το φιλοσοφικο-θεολογικό έργο του « η Ασκητική » αναφέροντας τα προηγούμενα έργα: το « Madame Chrysanthème » και το « Japoneries d'automne » του Pierre Loti και το « Glimpses of Unfamiliar Japan » και « Kokoro » του Λευκάδιου Χερν και « Bushido » του Nitobe Inazo, κτλ τα οποία ο Καζαντζάκης σίγουρα διάβασε. Τουτέστιν, το άρθρο μου προσπαθεί να αποδείξει ότι η εμπειρία του Καζαντζάκη στην Ιαπωνία τοποθετείται μέσα στην καζαντζακική ιδέα και μέσα στη λογοτεχνία του αν και οι μελέτες από τους δυτικούς ερευνητές αγνοούν αυτή την πλευρά μεταξύ της Άπω-Ανατολής και του Καζαντζάκη.